Un sito dedicato al Morzeddhu

Na vota nc'era a sita a Catanzaru
ma siccomu a fortuna esta mbidiusa
a scappa e fujia all'urmu ni lassaru.
Cu ndeppa ndeppa e u Giubileu si chjusa.

N'avia restatu u ventu tuttu l'annu,
cchi ni rifrischiava notta e jornu.
Ma non pensando cà facìanu dannu
ni chjùsaru ccu i casi tornu, tornu.

Avìamu u trambu, cchi sagghja d'a Sala
tiratu ccu na corda a cuntrappisu.
Restau tutt'arruzzatu e tala e quala
a nu catorciu intr'i mundizzi misu.

Parera cà on restau a stu paisa
mancu nu chjaccu ppemma ni mpendimu.
E mbècia resta a ogni catanzarisa
na cosa rara, a megghju cchi facimu.

E si po fara sulu a li vineddhi
c'all'atri parti on'u sannu fara
e parru d'o morzeddhu ccu i djuneddhi
ccu tantu pipa russu ppemma spara.

U morzeddhu ccu i frittuli, suffrittu,
fresulimiti o trippa a lu ragù
è sciccheria, si unu ava pitittu
ma sulu a chissà pattu e nenta cchjù.

U djuneddhu, mbècia, è raffinatu.
Unu su pò mangiara a tutti l'uri.
Anzi è na cosa bona pp'o malatu,
specia doppu provati tutti i curi.

Ccu tutta chiddha sarsa e u pipareddhu,
s'è moribondu ava na tala scossa,
cchi nci passa d'a panza a lu cerveddhu
e tira fora i pedi e chiddha fossa.

Però ccu tutti i reguli ogni cocu
si vò ma fa u morzeddhu ava e filara.
Ppe prima cosa ma prepara u focu
e nci vò de carvuni na quartana.

Poi, nci vò pitta sulu d'a jornata,
nu pochiceddhu larga, pocu cotta:
ppe carità, non m'è pitta mbruscata,
dicimu mùscia comu na ricotta.

E poi, jamu a lu mègghju, a lu djuneddu
c'ava d'essera beddhu mbomberatu
ccu dui jornati d'acqua e de viteddhu
on m'è de vacca tosta o m'è mbiscatu.

Dunca, nci vò nu pezzu e scilatura,
stentino, centu pezzi e ntrafilettu,
nu pocu e miza e nu morzu e cuddura
quagghjaru, cularinu e nu corettu,

u primu capu e nu pezzu d'orvara.
E ssi cosi tagghjati a pezzareddhi
e cunserva l'aviti d'orvicara
ccu ariganu e nu pugnu e pipareddhi.

On nci vò atru. Sulu na cucchjara
ppemma i giria ppe milli e milli voti
facènduli a jornata riminiara
comu sbattutti e centu maremoti.

Quandu è prontu, si motichi i tiani
nèscia n'adduru ca mbiviscia i morti
e fa currira genti e tutti i chjani:
nsurati, schetti, jumburusi, storti.

E a pitta mbomberata e sucu russu
caddu-gugghjenta, togu, profumatu
è mbarzamu, è nu nguentu mussu, mussu.
Azzanni e t'inda senti recriatu.

Puru ca mpoca e u sangu fa sbampara
certu a li canarini non t'ingruppa
ccu nu biccheri e vinu a rimpriscara
e n'azzannata e pitta, comu suppa.

E mò, doppu sta longa chjcchjariata
supra u morzeddu a panza sguazzaria
e finu si non fazzu na mangiata
mbecia ca d'a putica, mparmacia.

Poesia tratta da "Mia città" di Vincenzo Citriniti